Η υπέρταση είναι μια συστηματική νόσος στην οποία υπάρχει μια παρατεταμένη αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από 140/90 mm Hg. Τέχνη.
Αιτίες υψηλής αρτηριακής πίεσης
Στην κλινική καρδιολογία, η υπέρταση χωρίζεται σε πρωτοπαθή υπέρταση, η οποία εμφανίζεται ως ανεξάρτητη νόσο και δευτεροπαθή υπέρταση, η οποία αναπτύσσεται ως επιπλοκή άλλων παθολογιών.
Οι αιτίες της πρωτοπαθούς υπέρτασης μπορεί να είναι οι ακόλουθοι παράγοντες:
- Δυσρύθμιση της αγγειακής πίεσης;
- υπερβολική καρδιογενής αντιδραστικότητα (ξαφνική αλλαγή της αρτηριακής πίεσης στο πλαίσιο εξωτερικών ερεθισμάτων).
- αυξημένος αρτηριακός τόνος.
- Διαταραχή της διαδικασίας απέκκρισης νατρίου από το ουροποιητικό σύστημα.
Η δευτερογενής υπέρταση αναπτύσσεται ως επιπλοκή ορισμένων παθολογιών, όπως:
- Ασθένειες των νεφρών και των επινεφριδίων - χρόνια σπειραματονεφρίτιδα, πυελονεφρίτιδα, όγκοι των νεφρών και των επινεφριδίων, απόφραξη της νεφρικής αρτηρίας κ.λπ. Αυτές οι ασθένειες οδηγούν σε αναστολή της έντασης της κυκλοφορίας του αίματος στους νεφρούς, με αποτέλεσμα τα όργανα να εκκρίνουν μια ουσία για να συμβιβαστεί.
- Ενδοκρινολογικές παθήσεις – σακχαρώδης διαβήτης, υπερθυρεοειδισμός, μυξοίδημα, όγκοι, μεταβολικές διαταραχές, ορμονική ανισορροπία κ.λπ.
- Καρδιαγγειακά νοσήματα – αθηροσκληρωτική στένωση αιμοφόρων αγγείων, αορτικός αυλός, βαλβιδικές ανωμαλίες κ.λπ.
Επιπλέον, προκλητικοί παράγοντες όπως:
- μια δίαιτα με υπερβολική κατανάλωση λιπών, αλατιού, ζάχαρης και ανεπαρκών ποσοτήτων φυτικών προϊόντων στο μενού.
- ηλικία άνω των 55 ετών·
- κληρονομική προδιάθεση;
- σωματική αδράνεια?
- κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ?
- χρόνιο στρες.
Υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί επίσης να αναπτυχθεί κατά τη λήψη ορισμένων φαρμάκων (γλυκοκορτικοστεροειδή, αναβολικά στεροειδή, αντικαταθλιπτικά).
Τύποι ασθενειών
Ανάλογα με την αιτία και τον τύπο της βλάβης, γίνεται διάκριση:
- πρωτοπαθής υπέρταση?
- υπερτασική νόσος με πρωτογενή βλάβη στην καρδιά.
- υψηλή αρτηριακή πίεση με κυρίαρχη νεφρική βλάβη.
- αρτηριακή υπέρταση με κύρια βλάβη στην καρδιά και τα νεφρά.
- δευτεροπαθής υπέρταση.
Λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της επίδρασης της παθολογίας στα εσωτερικά όργανα, διαγιγνώσκονται τα ακόλουθα:
- Στάδιο Ι (χωρίς επιπλοκές) - δεν υπάρχει βλάβη στα όργανα-στόχους, αλλά υπάρχει μια επίμονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
- Στάδιο II (ασυμπτωματικό) - χαρακτηρίζεται από βλάβη στα όργανα-στόχους, αλλά δεν υπάρχουν σημάδια της παθολογικής διαδικασίας.
- III - Εμφανίζεται βλάβη οργάνων, η οποία συνοδεύεται από σοβαρά κλινικά συμπτώματα.
Ανάλογα με τη βαρύτητα, η υψηλή αρτηριακή πίεση χωρίζεται στις ακόλουθες κατηγορίες:
- ήπια – αυξημένη αρτηριακή πίεση στην περιοχή 140/90–159/99 mm Hg. Τέχνη.;
- μέτρια - δείκτες εντός 160/100-179/109 mm Hg. Τέχνη. Τέχνη.;
- σοβαρή – αρτηριακή πίεση πάνω από 180/110 mm Hg. Τέχνη.
Διακρίνεται επίσης η μεμονωμένη υπέρταση, η ιδιαιτερότητα της οποίας είναι ότι αυξάνεται μόνο η συστολική πίεση.
Συμπτώματα
Οι κλινικές εκδηλώσεις της υπέρτασης εξαρτώνται από την αιτία της παθολογίας και τον βαθμό αύξησης της αρτηριακής πίεσης. Στα αρχικά στάδια, η ασθένεια μπορεί να είναι ασυμπτωματική, τότε οι ασθενείς παραπονούνται για:
- πονοκέφαλος, ζάλη?
- θόρυβος, κουδούνισμα στα αυτιά.
- η εμφάνιση "μυγών" και κηλίδων μπροστά στα μάτια.
- Αίσθηση ενεργού καρδιακού παλμού, παλμός στους κροτάφους, στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
- έξαψη προσώπου?
- πιεστικός πόνος στην περιοχή της καρδιάς.
- Δύσπνοια;
- πρήξιμο του προσώπου, των χεριών?
- υπερβολική εφίδρωση?
- Απώλεια όρεξης, ναυτία.
Άλλες εκδηλώσεις εξαρτώνται από τη μορφή και την παρουσία των επιπλοκών της υπέρτασης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν θολή όραση, τρόμο, μούδιασμα στα άκρα, απώλεια συντονισμού και λεπτές κινητικές δεξιότητες κ.λπ.
Εάν η νόσος εξελιχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα προαναφερθέντα συμπτώματα συχνά ενοχλούν τον ασθενή, αλλά στη συνέχεια εξαφανίζονται ξανά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι υποδοχείς χάνουν την ευαισθησία και το σώμα προσαρμόζεται στις αυξημένες παραμέτρους της αρτηριακής πίεσης. Ωστόσο, είναι απαραίτητο να μετράτε τακτικά την αρτηριακή πίεση, να καταγράφετε δείκτες και να ακολουθείτε τις συστάσεις του γιατρού.
Πιθανές επιπλοκές της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Σε προχωρημένες μορφές της νόσου, επιπλοκές όπως:
- υπερτασική κρίση?
- Κτύπημα;
- έμφραγμα του μυοκαρδίου?
- εγκεφαλοπάθεια (μειωμένες γνωστικές ικανότητες με επακόλουθη ανάπτυξη αγγειακής άνοιας).
- νεφρική, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια.
- Αρτηριοσκλήρωση;
- Ανατομή ανευρύσματος αορτής.
- υπερτασική αμφιβληστροειδοπάθεια (βλάβη στον αμφιβληστροειδή).
- Νεφροσκλήρωση (κυρίως συρρικνωμένος νεφρός).
Ο κίνδυνος επιπλοκών εξαρτάται από τον συνδυασμό διαφόρων παραγόντων πυροδότησης, αλλά ακόμη και μια ελαφρά αύξηση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες.
Διάγνωση της νόσου
Εάν εμφανιστούν συμπτώματα υπέρτασης, θα πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό ή καρδιολόγο. Κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, ο γιατρός ρωτά για τα συμπτώματα και τη βαρύτητα τους και διερευνά επίσης το ιατρικό ιστορικό λεπτομερώς προκειμένου να εντοπίσει τους παράγοντες ανάπτυξης της νόσου. Στη συνέχεια ο ειδικός διενεργεί εξέταση, η οποία περιλαμβάνει γενική εξέταση, ακρόαση, κρούση, ψηλάφηση, μέτρηση καρδιακών παλμών και αρτηριακής πίεσης.
Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, απαιτούνται τουλάχιστον 3 μεμονωμένες μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης (σε διαφορετικές ημέρες σε μια ιατρική μονάδα) ή δεδομένα ABPM (24ωρη παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης).
Ως μέρος της αρχικής διάγνωσης, ο ασθενής συνταγογραφείται:
- κλινική ανάλυση αίματος, ούρων.
- Εξέταση αίματος για την περιεκτικότητα σε ορμόνες και γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη.
Για την αποσαφήνιση των προκλητικών παραγόντων και την ανίχνευση υπαρχουσών παθολογικών διεργασιών, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί στις ακόλουθες διαγνωστικές μεθόδους:
- ηλεκτροκαρδιογραφία;
- υπερηχοκαρδιογραφία;
- Διπλή υπερηχογραφική εξέταση της βραχιοκεφαλικής, νεφρικής και λαγονομηριαίας αρτηρίας.
- Υπερηχογράφημα καρδιάς, ουροποιητικού συστήματος.
- οφθαλμολογική εξέταση.
Ανάλογα με την αιτία της νόσου, ο οικογενειακός γιατρός μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή σε καρδιολόγο, ενδοκρινολόγο, νεφρολόγο, νευρολόγο ή οφθαλμίατρο για περαιτέρω θεραπεία και διάγνωση.
Θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Ο στόχος της θεραπείας της υπέρτασης είναι η ομαλοποίηση της καρδιακής λειτουργίας, η εξάλειψη των συμπτωμάτων της νόσου και η πρόληψη της ανάπτυξης επιπλοκών. Το θεραπευτικό σχήμα επιλέγεται ξεχωριστά.
Μη φαρμακευτική θεραπεία
Σημαίνει αλλαγή στον τρόπο ζωής. Για να το κάνετε αυτό χρειάζεστε:
- συμμετέχουν τακτικά σε θεραπευτικές ασκήσεις.
- έλεγχος βάρους?
- εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες και τα ποτά καφέ.
- αποκλείστε λιπαρά, πικάντικα τρόφιμα, κονσέρβες, γρήγορο φαγητό και ζαχαροπλαστεία από τη διατροφή.
- ελαχιστοποιήστε την κατανάλωση αλατιού και ζάχαρης.
- τρώτε περισσότερα εποχιακά λαχανικά, φρούτα, ψάρια και γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά.
- Κανονικοποιήστε το καθεστώς κατανάλωσης (η ημερήσια ποσότητα υγρού πρέπει να είναι 1-1,5 λίτρα).
Φαρμακοθεραπεία
Για τη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης χρησιμοποιούνται διάφορες ομάδες φαρμάκων:
- διουρητικά?
- φάρμακα βήτα αποκλειστών?
- αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης.
- Ανταγωνιστές διαύλων ασβεστίου και υποδοχέων αγγειοτενσίνης II.
- Ουσίες με κεντρικό αποτέλεσμα.
Ανάλογα με την ένδειξη, μπορούν να συνταγογραφηθούν αναστολείς ρενίνης, αγγειοδιασταλτικά, παράγοντες μείωσης των λιπιδίων, ηρεμιστικά κ.λπ. Τα συγκεκριμένα φάρμακα, η δοσολογία και η συχνότητα χορήγησης καθορίζονται από τον γιατρό.
Πρόληψη της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Δεν υπάρχει ειδική πρόληψη της νόσου. Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος εμφάνισης υπέρτασης και επικίνδυνων επιπλοκών, είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε μια σειρά γενικών προληπτικών μέτρων:
- διατήρηση του βέλτιστου σωματικού βάρους.
- ασκείστε τακτικά?
- να τηρούν τη διαιτητική διατροφή.
- εγκαταλείψτε τις κακές συνήθειες.
- έγκαιρη θεραπεία ενδοκρινικών, νεφρολογικών και καρδιακών παθήσεων.
- ελαχιστοποιήστε τις αγχωτικές καταστάσεις.
- Έλεγχος της αρτηριακής πίεσης.
Είναι επίσης σημαντικό να κάνετε τακτικές εξετάσεις και να ακολουθείτε όλες τις ιατρικές συστάσεις. Εάν η αρτηριακή σας πίεση αυξηθεί, θα πρέπει να κλείσετε ραντεβού με το γιατρό σας.
Σε ένα πολυεπιστημονικό ιατρικό κέντρο μπορείτε να λάβετε συμβουλές από ειδικούς υψηλής ειδίκευσης. Έμπειροι θεραπευτές και καρδιολόγοι συνταγογραφούν την απαραίτητη εξέταση για κάθε ασθενή και επιλέγουν μια αποτελεσματική θεραπεία.